Kinderopvang in Cusco
Door: Alfred
Blijf op de hoogte en volg alfred
11 December 2009 | Peru, Cusco
Vanochtend eerst weer vier uurtjes Spaans. De lessen bestaan zoveel mogelijk uit gesprekken waarbij met tussenpozen werkwoorden en woorden worden behandeld. Zo gaat het het snelst.Het is zeer intensief maar ik heb er veel zin in.
Daarna naar Anika voor het bezoeken van een aantal projecten.
De Stichting Inmenzo helpt studenten in Peru met opleidingen, stages, studie-materialen en ook met micro-kredieten. Een mooi voorbeeld van het laatste is het restaurant Andean food gelegen in de prachtige en toeristische wijk San Blas. 2 studenten hebben van Inmenzo een micro-krediet gekregen om zelf hun restaurantje te kunnen starten. Eerder dit jaar had ik als sponsoring flyers en visitekaartjes voor ze gedrukt en opgestuurd naar Peru. Leuk dus om ze nu even te bezoeken. Het is een prachtig restaurant geworden met geweldig uitzicht over Cusco. Op het menu staat onder meer "cuy" dé specialiteit van Peru. Dat is dus geroosterde cavia en dat schijn je echt te moeten eten als je in Peru bent. Toch besloten dat nog even uit te stellen...
Toen naar "Villa Maria" een project opgestart door de Nederlandse Stichting "Hope" die de Andesbevolking helpt met het bouwen van scholen. Inmenszo heeft hier een computerlokaal ingericht en de bibliotheek gefinancierd. Hier worden kinderen na schooltijd opgevangen en geholpen met huiswerk en bijscholing. Het gebouwtje staat aan de rand van Cusco hoog tegen de bergen aan in een zeer arme wijk.
De rit gaat per taxi en daarna moeten we nog een stuk via een zandpad naar beneden om bij het schooltje te kunnen komen. Dat hier nooit iemand naar beneden stort.. We worden weer met veel enthousiasme ontvangen door de kinderen en de begeleiders.
Het is ondanks de armoede een gezellige boel en de kinderen gaan nog even een dans voor ons opvoeren die ze moeten oefenen voor de jaarafsluiting. In januari begint namelijk de grote vakantie in Peru.
Het idee was om deze kinderen een klein cadeau te geven voor kerstmis. De schoolbegeleidster is echter bang dat dit thuis problemen gaat geven bij jaloerse zusjes en broertjes wat tot ongewenste taferelen zou kunnen leiden. Tja daar denk je dan niet aan hé. Een beter idee is volgens haar schriften en pennen voor het nieuwe jaar en een stukje fruit voor de kinderen. Dat krijgen ze ook niet vaak namelijk. Zo zie je maar dat het altijd beter is eerst af te stemmen met de mensen die het dichtst bij de kinderen staan.
Na afscheid genomen te hebben is het tijd om terug te gaan naar de stad. Dit keer nemen we geen taxi maar een klein stadsbusje. Anika en ik gaan voorin naast de chauffeur zitten die het allemaal heel interessant vindt. Achterin worden weddenschappen afgesloten of ik er wel of niet in ga passen en helaas de nee-wedders verliezen :) waarna nu dus richting Cusco-city. De bus valt bijna uit elkaar en in het dashboard zitten grote gaten. Verder gaat het als volgt: Achterin zit een bijrijder die het geld int. Een ritje kost 0,60 sol wat neerkomt op maar liefst 15 eurocent. Daarvoor mag je dan wel zo lang blijven zitten als je wilt natuurlijk.. De bijrijder gooit bij iedere halte de deur open en schreeuwt overal luid wat voor richting de bus op gaat. Eigenlijk kunnen er zo'n 10 personen in maar met een Peruaanse schoenlepel is 25 ook mogelijk hoor.:) Dat gebeurt al gauw en een geluk dus dat wij voorin zitten..
Dan is er 's avonds in het theater van Cusco nog een benefietconcert voor een Peruaan die onschuldig en zonder proces al maanden in een cel schijnt te zitten. Anika en René zijn ook mee. Er wordt door Peruaanse muzikanten muziek gemaakt en de toegang is gratis. Wel wordt gevraagd om een lot te kopen waarmee een schilderij kan worden gewonnen en dat doen we dan natuurlijk. René praat een beetje Engels en Alfredo een beetje Spaans. Zo komen we toch nog tot hele aardige gesprekjes. Het concert begint om 19.30 en duurt naar wat wij dachten een uurtje of misschien anderhalf. Prachtige muziek maar om half tien is het nog lang niet afgelopen en knijpt deze jongen er tussenuit. Ik moet namelijk mijn huiswerk nog maken.. Tja wie A zegt moet B zeggen hé...
Daarna naar Anika voor het bezoeken van een aantal projecten.
De Stichting Inmenzo helpt studenten in Peru met opleidingen, stages, studie-materialen en ook met micro-kredieten. Een mooi voorbeeld van het laatste is het restaurant Andean food gelegen in de prachtige en toeristische wijk San Blas. 2 studenten hebben van Inmenzo een micro-krediet gekregen om zelf hun restaurantje te kunnen starten. Eerder dit jaar had ik als sponsoring flyers en visitekaartjes voor ze gedrukt en opgestuurd naar Peru. Leuk dus om ze nu even te bezoeken. Het is een prachtig restaurant geworden met geweldig uitzicht over Cusco. Op het menu staat onder meer "cuy" dé specialiteit van Peru. Dat is dus geroosterde cavia en dat schijn je echt te moeten eten als je in Peru bent. Toch besloten dat nog even uit te stellen...
Toen naar "Villa Maria" een project opgestart door de Nederlandse Stichting "Hope" die de Andesbevolking helpt met het bouwen van scholen. Inmenszo heeft hier een computerlokaal ingericht en de bibliotheek gefinancierd. Hier worden kinderen na schooltijd opgevangen en geholpen met huiswerk en bijscholing. Het gebouwtje staat aan de rand van Cusco hoog tegen de bergen aan in een zeer arme wijk.
De rit gaat per taxi en daarna moeten we nog een stuk via een zandpad naar beneden om bij het schooltje te kunnen komen. Dat hier nooit iemand naar beneden stort.. We worden weer met veel enthousiasme ontvangen door de kinderen en de begeleiders.
Het is ondanks de armoede een gezellige boel en de kinderen gaan nog even een dans voor ons opvoeren die ze moeten oefenen voor de jaarafsluiting. In januari begint namelijk de grote vakantie in Peru.
Het idee was om deze kinderen een klein cadeau te geven voor kerstmis. De schoolbegeleidster is echter bang dat dit thuis problemen gaat geven bij jaloerse zusjes en broertjes wat tot ongewenste taferelen zou kunnen leiden. Tja daar denk je dan niet aan hé. Een beter idee is volgens haar schriften en pennen voor het nieuwe jaar en een stukje fruit voor de kinderen. Dat krijgen ze ook niet vaak namelijk. Zo zie je maar dat het altijd beter is eerst af te stemmen met de mensen die het dichtst bij de kinderen staan.
Na afscheid genomen te hebben is het tijd om terug te gaan naar de stad. Dit keer nemen we geen taxi maar een klein stadsbusje. Anika en ik gaan voorin naast de chauffeur zitten die het allemaal heel interessant vindt. Achterin worden weddenschappen afgesloten of ik er wel of niet in ga passen en helaas de nee-wedders verliezen :) waarna nu dus richting Cusco-city. De bus valt bijna uit elkaar en in het dashboard zitten grote gaten. Verder gaat het als volgt: Achterin zit een bijrijder die het geld int. Een ritje kost 0,60 sol wat neerkomt op maar liefst 15 eurocent. Daarvoor mag je dan wel zo lang blijven zitten als je wilt natuurlijk.. De bijrijder gooit bij iedere halte de deur open en schreeuwt overal luid wat voor richting de bus op gaat. Eigenlijk kunnen er zo'n 10 personen in maar met een Peruaanse schoenlepel is 25 ook mogelijk hoor.:) Dat gebeurt al gauw en een geluk dus dat wij voorin zitten..
Dan is er 's avonds in het theater van Cusco nog een benefietconcert voor een Peruaan die onschuldig en zonder proces al maanden in een cel schijnt te zitten. Anika en René zijn ook mee. Er wordt door Peruaanse muzikanten muziek gemaakt en de toegang is gratis. Wel wordt gevraagd om een lot te kopen waarmee een schilderij kan worden gewonnen en dat doen we dan natuurlijk. René praat een beetje Engels en Alfredo een beetje Spaans. Zo komen we toch nog tot hele aardige gesprekjes. Het concert begint om 19.30 en duurt naar wat wij dachten een uurtje of misschien anderhalf. Prachtige muziek maar om half tien is het nog lang niet afgelopen en knijpt deze jongen er tussenuit. Ik moet namelijk mijn huiswerk nog maken.. Tja wie A zegt moet B zeggen hé...
-
12 December 2009 - 08:22
Rangeeni:
Muy bueno mi hermano.
Elke dag verheug ik me op je nieuwe bericht en foto's. Liefs, Rang. -
12 December 2009 - 08:53
Bregt:
Mooie verhalen hoor Al. Miste gisteren trouwens wel een verhaal je kijkt er toch naar uit. Er word wel veel op touw gezet voor de bevolking zeg. Moet zeggen dat je er uitgerust uit ziet en zeer happy. Met de meiden gaat het allemaal zeer goed. Kelcey is donderdag met Joan aan het koerieren geweest.
Kel mist je nog steeds want ze is niet zichzelf.
Wij gaan nu zo naar opa dus wens je een fijne dag toe. -
12 December 2009 - 15:43
Barbara:
Nou je maakt wel wat mee zeg! Je kan wel een boek gaan schrijven...erg leuk je verhalen te lezen
-
12 December 2009 - 17:59
Eric:
He Al.
mooi zoals je ons meeneemt naar Peru, blijf genieten, Eric -
12 December 2009 - 20:12
Hugo:
Ik ervaar jouw reisverslagen als boeiende reportages. Je hebt een journalistieke hand van schrijven en beeld je verhalen prachtig uit. Mijn zeer welgemeende complimenten!! Bovendien geniet ik ook telkens van je mooie foto's. Groetjes en succes met alles. Hugo -
12 December 2009 - 21:27
Wilma:
Hoi Alfred,
Echt heel leuk om te lezen wat je allemaal schrijft en prachtige veelzeggende foto's. Had je me niet mee kunnen nemen in je koffer ;-). Ik heb de Inca muren goed bekeken en inderdaad je vraagt je af 'hoe kan dat?' zo perfect passend...
Als je een souveniertje voor ons mee zou willen nemen, heel graag.
Ik kijk uit naar je volgende verslag. Groetjes. Wilma -
12 December 2009 - 21:50
Wilma Van Dijk:
Hoi Alfred,
Ik las zojuist alle enthousiaste reacties op je verhalen en kwam er zodoende ook achter dat ik niet de enige Wilma ben in je mailingslist. Toen ik over ons schreef dacht ik aan 5 hangers. Verras ons maar... en dan steun ik toch een beetje de verkoop...
Genietse,
WilmavD -
13 December 2009 - 23:37
Frank:
Hoi Alfred,
Fantastisch om dat allemaal te lezen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
