Vliegen boven de lijnen van Nazca

Per bus dus naar Nazca, we vertrekken om 8 uur 's ochtends en het is een kleine 9 uur rijden.. Maar nu is het overdag dus volop tijd om onderweg mijn reisverslag bij te werken en te genieten van de omgeving. De internetverbinding werkt in het eerste stuk nog goed maar als we gaandeweg meer tussen de heuvels komen begint deze te haperen en houdt er daarna helemaal mee op. De weg is mooi maar gaat ook langs diepe ravijnen en kloven en denk nou niet dat er overal een vangrail staat want daar is hier helaas ernstig op bezuinigd.. De bus raast met een behoorlijke snelheid en volgens mij zit ie nog geen meter van de rand van de weg af en daar beneden is het toch wel akelig diep.. Nee hé moet dat nou.. ook nog inhalen. ") Onbedoeld zit dat ongeluk van vorige week nu in mijn gedachten maar ach, als ik dan weer bedenk hoe vele honderden bussen er dagelijks door Peru grote afstanden afleggen dan valt het best mee met de ongelukken..

Rond 17.00 uur komen we dan aan in Nazca, bekend van de diverse mysterieuze tekeningen en kaarsrechte lijnen in het landschap. Die lijnen zijn waarschijnlijk rond de 1500 tot 2000 jaar oud en alhoewel er vele theorieën zijn weet niemand echt precies waarom ze zijn aangelegd en door wie. Morgen ga ik met een vliegtuigje boven de lijnen vliegen.
Na in het hostel te zijn aangekomen besluit ik 's avonds om 19.00 uur een bezoek te brengen aan het Maria Reich Centre. Maria Reich was een Duitse vrouw die haar hele leven op de pampa van Nazca onderzoek naar deze lijnen heeft gedaan. Ze is ook in Peru gestorven op 95 jarige leeftijd. Haar naaste medewerkster heeft deze taak overgenomen en geeft volgend mijn handboek dagelijks lezingen.
Als ik dan keurig om 19.00 aanbel bij het centrum (een oud huis, 5 minuten van mijn hostel) doet een enigszins vervuilde en verwarde vrouw open. Ze is haar katten aan het voeren en lijkt niet zoveel tijd of zin te hebben in dit bezoekje maar daardoor laat ik mij natuurlijk niet uit het veld slaan.. Haar antwoorden zijn ook enigszins verward want als ik vraag hoe lang geleden ze het werk van Maria Reich heeft overgenomen antwoord ze in Engels met een zwaar Duits accent "more shenn srietuizend jearss" en op mijn vraag: Hoe was uw kerst? "Boring lijk ollwees!!" Ok.. lastig maar ik heb erger meegemaakt :) deze dame heeft duidelijk een aparte gebruiksaanwijzing en ik besluit het even rustig aan te kijken.. Eerst gaat ze de tuinslang oprollen en als ze dan haar kat heeft gevonden vraagt ze mij vriendelijk doch beslist om de tuinslang mee naar binnen te nemen.. Nadat Victoria (want zo heet ze) zich heeft opgefrist hebben we een gesprek over het verleden van Maria Reich en ze blijkt een tikkeltje verbitterd. :( Iedereen in Nazca verdient nu namelijk geld aan het werk van Maria Reich behalve zij, haar opvolgster.. Victoria doet een heel boekje open over alle smerige zaakjes die zich in het verleden hebben afgespeeld.. over de zuster van Maria Reich die misbruik heeft gemaakt van het succes van haar zuster, over het nepmuseum ter nagedachtenis aan Maria Reich; alles is namelijk fake inclusief de zogenaamde auto van Maria Reich die er staat. En dan is de zuster van Maria Reich ook nog vermoord door haar lesbische levenspartner die 30 jaar jonger was wat natuurlijk verder niemand weet.. Oh ja Vicoria is ook "not of this world but from the cosmos" en "I am not like you all!" From the cosmos? Mwaa.. kweenie, volgens mij is ze eigenlijk gewoon een enigszins vereenzaamde vrouw, niet begrepen en een beetje veel verbitterd. We hebben verder eigenlijk een leuk gesprek en gaandeweg wordt ze zowaar zelfs heel vriendelijk! Daarna geeft ze een hele verklaring over wat volgens haar de betekenis is van al die lijnen en figuren en dat is erg interessant. Het schijnt allemaal heel veel te maken te hebben met waterplekken.. Na afloop van de lezing geef ik haar nog een fooi ("oh a krismmass present!" ) en krijg ik van een zichtbaar opgeknapte Victoria zelfs een hug.. Aangezien het bezoekje nu drie uur heeft geduurd in plaats van anderhalf is het de hoogste tijd voor mijn bedje..

De volgende dag dan tijd om te vliegen maar dat is 's ochtends niet mogelijk omdat de weersomstandigheden niet goed zijn. Hierdoor worden alle vluchten verschoven naar de middag wat een behoorlijke opstopping op het vliegveld to gevolg heeft. Ik besluit eerst even wat te drinken in het stadje samen met hotelgenoot Jais, een Indiër die in Engeland woont, en daarna mijn tijd optimaal te besteden door met taxichauffeur Pablo op weg te gaan om vast enkele figuren vanuit twee uitkijktorens te zien. Onderweg bezoeken we ook nog even het "fake" museum van Maria Reich. Het blijkt overigens dat zij daar op het terrein met haar zuster ligt begraven. Terug naar huis worden we aangehouden door de politie voor controle. Pablo babbelt even kort met de agent en mag gelijk weer doorrijden.. Op mijn vraag hoe en wat blijkt dat hij de agent, zonder dat ik het gezien heb, 4 soles smeergeld heeft gegeven (1 euro). "Anders gaan ze een uur lang alles nakijken en dat kost me meer" is zijn simpele verklaring.. Pablo is het al héél lang zo gewend en maakt zich er absoluut niet meer druk om..

Dan eindelijk om 16.30 gaan we de lucht in. Omdat ik zo groot ben mag ik naast de piloot zitten. Mijn serieus bedoelde vraag of dat rood knipperende lampje van de fuel niet aandacht behoeft wuift hij gelukkig geruststellend en lachend weg.. ;)
De vlucht is zo'n 30 minuten, ik wou eigenlijk een uur maar gezien het feit dat er al mensen naar huis worden gestuurd lijkt me dat niet wenselijk. De lijnen en figuren zijn prachtig om te zien en ik blijf me verbazen over de perfectie ervan want sommige zijn honderden meters lang.. Na het landen staat taxichauffeur Pablo alweer te wachten want ik heb met hem afgesproken om nog een oude beschaving op te zoeken die waarschijnlijk connecties heeft met de Nazcalijnen. Het is een pas ontdekte stad van maar liefst 28 kilometer in het vierkant, een uurtje rijden van Nazca, die nog helemaal wordt opgegraven. Er komt volgens Pablo nog bijna geen toerist en ik begrijp al snel waarom want eenmaal onderweg blijkt er namelijk helemaal geen fatsoenlijke weg heen te gaan.. We rijden dus over het ruwe veld, de pampa, en komen met het nodige hossen en schommelen na een uurtje aan bij deze archeologische opgraving alwaar de plaatselijke bewaker zo vriendelijk is om tegen een kleine vergoeding wat korte uitleg te geven. Na een half uurtje alweer tijd om te gaan want in het donker over de pampa rijden trekt me niet zo. Het raampje aan mijn kant wordt, aangezien het hendeltje ontbreek, met de nodige hulpmiddelen grotendeels dichtgedraaid.. Net voor het donker zijn we weer terug en daar tref ik Jais aan die, net als ik hongerig geworden, wel trek heeft in een pizza.
In Nazca heb ik nu alles gezien en morgen gaat de reis door naar Paracas!