Carnaval in Ayacucho

Eerst even wat informatie over de stad waar we nu zijn. De koloniale stad Ayacucho is gelegen op 2750 meter hoogte in het Andes gebergte. De stad, oorspronkelijk Huamanga genaamd, is in 1540 gesticht door de Spaanse veroveraar Francisco Pizarro die eerder in 1532 met een klein legertje van zo'n 150 soldaten het Inca rijk was binnen gevallen. De vele Spaanse gebouwen getuigen nog van de Spaanse invloeden.

De stad is langzaam gegroeid tot thans 180.000 inwoners. De meerderheid spreekt nog de oorspronkelijke Inca-taal Quechua als eerste taal en velen dragen de fleurige traditionele kleding.
Ayacucho is kleurrijk, arm en heel religieus getuige de meer dan 50 kerken die de stad rijk is. De mensen begroeten ons hartelijk en zijn vriendelijk en geïnteresseerd.

Pas in de jaren zestig van de vorige eeuw was er een fatsoenlijke weg naar Lima wat voor enige ontsluiting zorgde. Echter was de stad rond de jaren 1990 volledig geïsoleerd van de buitenwereld door aanslagen en onderdrukking van de op Maoïstische leest geïnspireerde beweging "Lichtend Pad" (Sendero Luminoso).
De strijd tussen het leger en Lichtend Pad duurde tot eind jaren negentig. Na de arrestatie van de leider Guzmán viel de beweging uit elkaar en keerde de rust terug.

Toeristen bezoeken Ayacucho nog niet veel. Volgens mijn reisgids houdt het op bij gemiddeld zo'n 1000 bezoekers per maand. En dat is jammer want er is veel te zien in en rondom de stad. Daarnaast heeft Ayacucho een belangrijke rol gespeeld in de Peruaanse geschiedenis want het was op de pampa (vlakte) vlakbij de stad dat het Peruaanse leger geleid door Antonio José de Sucre op, om precies te zijn 9 december 1824, de Spanjaarden versloeg waarmee de onafhankelijkheid van Peru een feit was.

In de valleien rondom Ayacucho is 20.000 jaar geleden de beschaving van Peru begonnen. De oudste menselijke resten van het land zijn gevonden in een grottenstelsel in Piquimachay, 24 kilometer ten westen van de stad.
De regio was daarnaast ooit de woonplaats van de Huari ook wel Wari genoemd die 1300 jaar geleden hun hoofdstad zo'n 20 kilometer van Ayacucho stichten. De Huari werden later onderworpen door de Inca's. Een groot gebied is nog bezaaid met archeologische sites en overblijfselen.

Door de lange isolatie van Ayacucho waan je je als bezoeker weer een beetje terug in de koloniale dagen door de witte elegante historische gebouwen met de smalle houten balkonnetjes en herenhuizen, de traditioneel geklede vrouwen en de markten waar van alles te koop is.

Vandaag hebben we volop tijd om Ayacucho te zien. Vanaf 24 februari wordt hier drie dagen lang het traditionele carnaval gehouden. De traditie is oud en valt daarom onder het cultureel erfgoed van Peru.

De voorbereidingen voor het feest zijn volop aan de gang en dat willen we natuurlijk niet missen. Aangekomen bij het terrein gaan we eerst een kaartje kopen. Het loket blijkt een gat in de muur te zijn waarachter iemand zit die de kaartjes verkoopt voor 5 sol per stuk (1,50).

Binnen is het een vrolijke boel. Op het terrein ter grootte van een voetbalveld treden groepen op die dansen en zingen. Het is monotoon en veelal herhalend gezang, als een soort mantra dreunt het door. Er zijn geen andere toeristen te zien dus wij vallen gelijk op, Karin mooi fleurig gekleed en ik met mijn 1,96 meter.. Overal waar we langs lopen kijken mensen om en alhoewel Peruanen over het algemeen vrij schuchter zijn hebben velen daar hier beduidend minder last van. De chicha (een lokaal gebrouwen alcoholisch drankje) vloeit rijkelijk waardoor de remmingen los worden gelaten. Velen willen even met de gringo en gringa spreken en foto's van ze maken is helemaal géén probleem, geduldig wordt er geposeerd.

We lopen het hele terrein rond en krijgen spontaan een handvol cocabladeren in de hand geduwd. Een man met een panfluit speelt een stukje muziek voor ons en even verderop krijgen we een beker chicha aangeboden. Dat kan ik niet weigeren en het smaakt prima! Enthousiast roep ik "mas, mas" (meer) wat een bulderend lachsalvo oplevert. Verderop staat een groepje te praten en te kijken naar ons. Karin hoort één ervan schuchter zeggen: "Durf jij hem aan te spreken.." Het gebeurt niet en even later verlaten we het terrein.

De vader van Manuel is een half jaar geleden overleden en de moeder van Martha in 2009. Peruanen herdenken een overlijden door in huis gedurende een bepaalde tijd een gedenkhoekje te maken. We gaan met dochter Angie en zuster Nancy naar de begraafplaats om nieuwe bloemen voor het graf te leggen. De begraafplaats is prachtig opgezet met volop muurschilderingen. De meeste doden worden bovengronds in witte gebouwen geplaatst met verschillend verdiepingen. Na het plaatsen van de kist wordt de toegang dichtgemetseld. Bij het graf van Manuels vader kunnen we er staand bij maar bij het graf van Martha's moeder hebben we een ladder nodig.
Peruanen kopen tijdens hun leven soms al een plekje. Er staat dan CV op de steen wat staat voor "comprar en vida" (gekocht tijdens het leven) Er zijn ook tombes te koop voor rijkere personen. Deze zijn prachtig versierd.

We besluiten de dag met een tocht samen met de familie van Manuel naar de Mirador de Ayacucho, een plek met een prachtig uitzicht boven Ayacucho. Alvaro, het 12 jarige neefje van Manuel, is er ook bij en hij ontfermt zich al snel over mijn camera. De jongen blijkt een echte fotograaf in de dop want hij maakt
prachtige foto's. Na een uurtje wandelen we rustig naar beneden.

Morgen gaan we de archeologische sites van Huari bezoeken en naar de pampa.