Terug naar Peru
Door: Alfred ten Hulsen
Blijf op de hoogte en volg alfred
03 Februari 2017 | Peru, Lima
In december 2009 was ik al eens in Peru en het land heeft me eigenlijk nooit meer losgelaten. De diversiteit van landschap en klimaat, de prachtige natuur, de vele oude culturen en de vriendelijke mensen zijn enkele van de vele punten die me aanspreken. Na mijn eerste bezoek was ik vastbesloten om ieder jaar naar Peru te gaan maar als ondernemer van een klein bedrijf bleek dat toch wat hoog gegrepen.. Het was door de ontwikkeling van mijn drukwerkbedrijf niet mogelijk en elk jaar weer moest ik het doorschuiven.
Maar als je niet zelf kunt gaan kun je er natuurlijk wél over lezen! Dus was ik altijd op zoek naar boeken en reisverslagen over Peru. En zodoende kwam ik op internet enkele jaren geleden een boek tegen genaamd "Cappuccino met Karakter" van Karin van der Waals. Het boek beschrijft hoe zij als Amsterdamse vrouw in 2005 alleen naar Peru was afgereisd om daar samen met een plaatselijke Stichting een timmerwerkplaats voor straatkinderen op te zetten. Het sprak me gelijk aan en een paar dagen later werd het boek bezorgd.
Nou las ik eigenlijk meestal alleen voor het slapen gaan, dat is voor mij een perfecte remedie om mijn hoofd leeg te maken na een altijd drukke werkdag, en vaak kwam ik niet verder dan een half uurtje lezen voor ik al in slaap viel. Maar dit keer was alles anders..
Dit boek was zó pakkend, zó leuk en uit het hart geschreven dat ik het gewoon niet weg kon leggen. Ik identificeerde me helemaal met Karin, voelde de emoties van schaamte, angst, frustratie, tranen, blijdschap én geluk die ze zo treffend beschreef. Dan weer schaterlachend en dan weer een traantje wegpikkend was ik in mijn dromen ook daar in Ayacucho.. Vechtend tegen sluitende oogleden zette ik door en binnen 3 avonden was het boek van zo'n 280 bladzijden uit.
Mijn lerares Spaans is een Chileense en zij staat model voor alle warme eigenschappen waar Zuid-Amerikanen om bekend staan. Daar waar de gemiddelde Nederlander nog wel eens bekend kan staan om enige afstandelijkheid is dit iets wat Gemimah (want zo heet ze) totaal onbekend is. Haar ontembare enthousiasme begint iedere les met de
traditionele "abrazo" (knuffel) waarna het doornemen van de week begint, uiteraard in het Spaans.: Wat ik heb gedaan, of ik al een vriendin heb en waarom niet.. hoe het met mijn dochters gaat én natuurlijk met mijn perro pequiño (kleine hondje) enz.. Dan weer opent ze opeens Skype, belt haar zuster in Santiago, Chili, en roept vervolgens doodleuk dat ik maar even met haar moet gaan praten.. zuster en mij in verbazing achterlatend :) Ja met Gemimah verveel je je nooit tijdens de les.
Maar goed, na het lezen van dit boek was dit uiteraard iets wat even hoorde bij het "doornemen van de week" en vol enthousiasme vertelde ik haar over het boek.
Gemimah reageerde op de haar spontane wijze " Oh maar ik ken die vrouw!. Ze woont nu alweer een tijdje in Portugal maar binnenkort komt ze naar Nederland en dan zal ik haar vertellen over jou en misschien kunnen jullie eens afspreken".
Verbaasd als ik was dat zij de schrijfster kende, want hoe groot is nou die kans, leek mij dat natuurlijk een uitstekend idee en enige tijd later informeerde ik weer eens of zij Karin al gesproken had. Dat bleek inderdaad het geval en na via Facebook een vriendschapsverzoek te hebben gestuurd regeerde Karin en spraken we af dat ze langs zou komen als ze weer in Nederland was.
Dat kwam er helaas niet van en zo ging er enige tijd voorbij tot in oktober 2016 het contact weer op gang kwam. Al gauw kwamen we uitgebreid in gesprek over Peru en bleek wel hoeveel dingen we daarin deelden. Soms duurden de gesprekken wel 2 uur en al snel hadden we dagelijks contact via Whatsapp of Skype.
Karin was weer van plan om naar Ayacucho te gaan. Het was al weer vijf jaar geleden dat ze er voor de laatste keer was geweest en ze heeft nog steeds contact met veel van de leerlingen van de timmerwerkplaats die inmiddels allemaal volwassen zijn. Ook met de timmerman Manuel en zijn familie heeft ze nog veel contact en doet ze van alles om hun te ondersteunen. Zo zou ze graag met Manuel reizen in en rondom Ayacucho willen gaan organiseren zodat hij daar inkomsten uit kan halen. Deze reis zou een mooie test kunnen worden of dat haalbaar is..
Enthousiast zei ik dan wel graag mee te willen gaan mits ik mijn bedrijf tegen die tijd verkocht had. Nou is een bedrijf verkopen normaal gesproken niet iets wat je zo even doet maar soms kom je in een soort flow waarin alles goed voelt en je in alles vertrouwt dat het gaat lukken. Dit was zo'n flow..
De zaak werd razendsnel verkocht en mijn ticket kon geboekt worden. Karin had al geboekt en vliegt vanaf Madrid naar Lima.
Na maanden is het nu zover. Zij komt 's ochtends aan en ik 's avonds.
Terwijl ik dit schrijf vliegen we boven Venezuela en over drie uur land ik in Lima waar ik Karin op de luchthaven voor het eerst in levende lijve zal ontmoeten!
Wordt vervolgd
Maar als je niet zelf kunt gaan kun je er natuurlijk wél over lezen! Dus was ik altijd op zoek naar boeken en reisverslagen over Peru. En zodoende kwam ik op internet enkele jaren geleden een boek tegen genaamd "Cappuccino met Karakter" van Karin van der Waals. Het boek beschrijft hoe zij als Amsterdamse vrouw in 2005 alleen naar Peru was afgereisd om daar samen met een plaatselijke Stichting een timmerwerkplaats voor straatkinderen op te zetten. Het sprak me gelijk aan en een paar dagen later werd het boek bezorgd.
Nou las ik eigenlijk meestal alleen voor het slapen gaan, dat is voor mij een perfecte remedie om mijn hoofd leeg te maken na een altijd drukke werkdag, en vaak kwam ik niet verder dan een half uurtje lezen voor ik al in slaap viel. Maar dit keer was alles anders..
Dit boek was zó pakkend, zó leuk en uit het hart geschreven dat ik het gewoon niet weg kon leggen. Ik identificeerde me helemaal met Karin, voelde de emoties van schaamte, angst, frustratie, tranen, blijdschap én geluk die ze zo treffend beschreef. Dan weer schaterlachend en dan weer een traantje wegpikkend was ik in mijn dromen ook daar in Ayacucho.. Vechtend tegen sluitende oogleden zette ik door en binnen 3 avonden was het boek van zo'n 280 bladzijden uit.
Mijn lerares Spaans is een Chileense en zij staat model voor alle warme eigenschappen waar Zuid-Amerikanen om bekend staan. Daar waar de gemiddelde Nederlander nog wel eens bekend kan staan om enige afstandelijkheid is dit iets wat Gemimah (want zo heet ze) totaal onbekend is. Haar ontembare enthousiasme begint iedere les met de
traditionele "abrazo" (knuffel) waarna het doornemen van de week begint, uiteraard in het Spaans.: Wat ik heb gedaan, of ik al een vriendin heb en waarom niet.. hoe het met mijn dochters gaat én natuurlijk met mijn perro pequiño (kleine hondje) enz.. Dan weer opent ze opeens Skype, belt haar zuster in Santiago, Chili, en roept vervolgens doodleuk dat ik maar even met haar moet gaan praten.. zuster en mij in verbazing achterlatend :) Ja met Gemimah verveel je je nooit tijdens de les.
Maar goed, na het lezen van dit boek was dit uiteraard iets wat even hoorde bij het "doornemen van de week" en vol enthousiasme vertelde ik haar over het boek.
Gemimah reageerde op de haar spontane wijze " Oh maar ik ken die vrouw!. Ze woont nu alweer een tijdje in Portugal maar binnenkort komt ze naar Nederland en dan zal ik haar vertellen over jou en misschien kunnen jullie eens afspreken".
Verbaasd als ik was dat zij de schrijfster kende, want hoe groot is nou die kans, leek mij dat natuurlijk een uitstekend idee en enige tijd later informeerde ik weer eens of zij Karin al gesproken had. Dat bleek inderdaad het geval en na via Facebook een vriendschapsverzoek te hebben gestuurd regeerde Karin en spraken we af dat ze langs zou komen als ze weer in Nederland was.
Dat kwam er helaas niet van en zo ging er enige tijd voorbij tot in oktober 2016 het contact weer op gang kwam. Al gauw kwamen we uitgebreid in gesprek over Peru en bleek wel hoeveel dingen we daarin deelden. Soms duurden de gesprekken wel 2 uur en al snel hadden we dagelijks contact via Whatsapp of Skype.
Karin was weer van plan om naar Ayacucho te gaan. Het was al weer vijf jaar geleden dat ze er voor de laatste keer was geweest en ze heeft nog steeds contact met veel van de leerlingen van de timmerwerkplaats die inmiddels allemaal volwassen zijn. Ook met de timmerman Manuel en zijn familie heeft ze nog veel contact en doet ze van alles om hun te ondersteunen. Zo zou ze graag met Manuel reizen in en rondom Ayacucho willen gaan organiseren zodat hij daar inkomsten uit kan halen. Deze reis zou een mooie test kunnen worden of dat haalbaar is..
Enthousiast zei ik dan wel graag mee te willen gaan mits ik mijn bedrijf tegen die tijd verkocht had. Nou is een bedrijf verkopen normaal gesproken niet iets wat je zo even doet maar soms kom je in een soort flow waarin alles goed voelt en je in alles vertrouwt dat het gaat lukken. Dit was zo'n flow..
De zaak werd razendsnel verkocht en mijn ticket kon geboekt worden. Karin had al geboekt en vliegt vanaf Madrid naar Lima.
Na maanden is het nu zover. Zij komt 's ochtends aan en ik 's avonds.
Terwijl ik dit schrijf vliegen we boven Venezuela en over drie uur land ik in Lima waar ik Karin op de luchthaven voor het eerst in levende lijve zal ontmoeten!
Wordt vervolgd
-
04 Februari 2017 - 18:51
Eric:
Ik wens jullie een prachtige reis ! -
04 Februari 2017 - 19:20
Joan :
Leuk intro paps!!
-
04 Februari 2017 - 19:46
Wilma:
Een leuk begin van ik hoop nog vele verslagen. Ik heb het boek inmiddels ook gekocht, ben benieuwd.
-
04 Februari 2017 - 20:10
Bert Kooman:
Ik heb met aandacht jouw verslag Terug naar Peru gelezen. Geniet samen van de komen de tijd in Peru en lees graag jullie belevenissen in het land van de vele oude culturen en de vriendelijke mensen. -
04 Februari 2017 - 20:37
Don:
Zo Alfred; er is dus heel veel veranderd in de afgelopen periode. En ja, Peru blijft trekken. Heel veel plezier en geniet van alles daar! -
04 Februari 2017 - 21:16
Karin:
Wat een fantastisch verhaal, Alfred! Ik kijk uit naar jullie verhalen, zo kan ik via 2 mooie mensen weer even meegenieten van Ayacucho y su gente linda. -
04 Februari 2017 - 21:17
Thea:
Leuk je verhaal te lezen, hoop dat er nog veel meer volgen. -
04 Februari 2017 - 21:34
Judith Fransen:
Beste Alfred,
Mooi geschreven en inmiddels heb je onze amiga Karin ontmoet. Ik had het geluk om precies tegelijkertijd met Karin in Ayacucho te hebben gewoond. Geniet en schrijf voor ons af en toe een verhaaltje ;)
Groetjes Judith -
04 Februari 2017 - 21:53
Els:
Een kleine aanvulling op het prachtige verhaal.
Karin is al ruim 26 jaar mijn vriendin en Alfred heb ik leren kennen
Door zijn dochter Kimberley. Hoe klein is de wereld.
En wij allen vrienden op facebook zijn onder tussen.
Ik vind dat mensen naast elkaar het al mooie van het leven mogen
Aannemen.. laat kansen niet liggen, Dit verhaal is weer een prachtig voorbeeld.
Geniet van deze bijzondere ontmoeting en Peru.
Groetjes Els -
05 Februari 2017 - 01:27
Melanie:
Hi Paps!
Hoop dat jullie een geweldige tijd gaan hebben daar.
Kijk uit om meer verhalen van jullie te lezen =)
xxx Mel -
05 Februari 2017 - 05:45
Ancilla:
Tja, toeval bestaat niet. Mooi verhaal Alfred, bezit alle ingrediënten voor een page turner :-) ....ik kijk al uit naar het vervolg. -
05 Februari 2017 - 11:59
Rietje De Jong:
Wat een leuk intro, ga je verhaal zeker volgen, heel veel immense belevingen, beetje jaloers haha
-
05 Februari 2017 - 12:28
Kimberley:
Leuke introductie van een nieuw avontuur! Ik kijk al uit naar deel 2 :)
Liefs! Kimberley -
05 Februari 2017 - 17:14
Linda:
Hoi Alfred, gefeliciteerd met de verkoop van je bedrijf! Heb het goed in Peru, ik ben benieuwd naar je avonturen. Mijn leven speelt zich tegenwoordig vooral in Pickering, Noord Yorkshire, Engeland af.
liefs, Linda -
06 Februari 2017 - 01:53
Richard :
Hi Afred
Mooie introductie ! Gaaf dat je eindelijk weer naar "jouw" Peru teruggaat. Geniet ervan en spannend te reizen met iemand dus je nooit hebt ontmoet maar dezelfde click heeft. Buenos ferias ! Ik zal je volgen. Richard -
06 Februari 2017 - 12:48
Alex:
Hallo Alfred,
Ik ben benieuwd naar alle ontdekkingen die je gaat doen en hoop op vele spannende en bijzondere verhalen in je blog.
Volg je. -
14 Februari 2017 - 17:18
Karin :
Wat een gave ontmoeting in Lima op de luchthaven! XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
